Στη θάλασσα η βροχή αντηχεί σαν ησυχία.
Βογγά η αύρα υπόκωφα, μα κι έτσι σε πονάει.
Μεγάλη η μέρα και θλιμμένη. Τα στοιχεία
κοιμούνται στο γιαλό βαριά – δεν τα ξυπνάει.
Και βρέχει συνεχώς. Αν και άτονη, εξαπλώθη σ’
αχνή η βροχή αλισάχνη, σα στυφό λουλούδι.
Μεγάλη η μέρα και θλιμμένη. Και το νιώθεις:
έτσι είναι ο θάνατος και η ζήση – σαν τραγούδι.
Βροχή. Βροχή. Θλιμμένη η μέρα και μεγάλη.
Στου γκρίζου τη μακρότη η ύπαρξή μας τρέχει.
Ναι, βρέχει, βρέχει… Μα κανείς, από την άλλη,
δεν θά ’θελε ποτέ να γίνει να μη βρέχει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
αχνή η βροχή αλισάχνη, σα στυφό λουλούδι.
Μεγάλη η μέρα και θλιμμένη. Και το νιώθεις:
έτσι είναι ο θάνατος και η ζήση – σαν τραγούδι.
Βροχή. Βροχή. Θλιμμένη η μέρα και μεγάλη.
Στου γκρίζου τη μακρότη η ύπαρξή μας τρέχει.
Ναι, βρέχει, βρέχει… Μα κανείς, από την άλλη,
δεν θά ’θελε ποτέ να γίνει να μη βρέχει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου