Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Posted by Σ. Ιντζές | #
Ενρίκε Μολίνα, ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ

Αινιγματικό πλάσμα
με το πράσινο δαχτυλίδι του φυτικού βασιλείου
και την ανάσα της σιωπηλής σκιάς,
δίχως πάθη,
μια θεότητα ανεξιχνίαστη.
Με την αργή του έκρηξη
το δέντρο με παρακολουθεί
μπροστά στο παράθυρο μου,
κατασκοπεύει τις πιο μικρές κινήσεις μου,
ενίοτε με ένα πουλί,
με ένα μοναχικό βογγητό,
με μια βρόχινη κλωστή,
αφοσιωμένο στην παρουσία μου
μην μπορώντας να πάψει την ανάκριση του.

Κάτι απαιτεί από εμένα,
κάτι που πρέπει να κάνω αλλά αγνοώ,
κάτι που πρέπει να ξεχάσω
ή ίσως να θυμάμαι ισοβίως,
ένα όνομα ενδεχομένως,
το φως μιας κάποιας νύχτας
ή ίσως τη στιγμή που κάτι αγαπημένο
χάνεται με έναν ψιθυρισμό.

Κάτι που μάχεται επειδή προβάλλει
όπως το χέρι εκείνου που βουλιάζει στη θάλασσα,
ακόμη κάτι ανακριβές,
αναμφίβολα ενωμένο με τον έρωτα, με τα άστρα
που στο τέλος θα μου αποκαλυφθεί από την ρίζα του.
Ίσως να είναι μόνο μια αύρα, ένα σύννεφο,
η φλεγόμενη μουσική του κόσμου αυτοπροσώπως,
ακουσμένη πάντα και πάντα και πάντα
μετάφραση: Στέργιος Ντέρτσας

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου