Enrique Molina, ΠΟΙΗΜΑ, αρ. ΕΦΤΑ
Πάνω στον γέρο συλλέκτη λιθαριών,
ποζάρει ένα πουλί,
πάνω στον άνθρωπο με τα τατουάζ
κρυσταλλώνονται τα νερά των τόσων διάπλων ,
βίαια όργια, τελετές αναχώρησης,
λαγνεία και διακαής πόθος σε ένα βασίλειο δίχως ανάπαυση.
Μάταια προσπαθεί να δει την εικόνα του:
Καθισμένος δίπλα στη φωτιά; Κοιμισμένος στη σπηλιά;
Που να είναι αυτό το άντρο, η υπόσχεση αυτή;
Σε ποια ανείπωτη απολυτότητα ποιου ονείρου;
Μια ημίγυμνη γυναίκα προβάλλει απ’ το βουνό,
και ο Άντρας που ο κόσμος διέγειρε
με την άμμο, με τη ψίχα του ψωμιού, με το δέρμα
των πραγμάτων,
αφήνει ένα μήνυμα για κανέναν,
εισβάλλει στην ίδια του τη μοναξιά, στην καταιγίδα του.
μετάφραση: Στέργιος Ντέρτσας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου