Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Posted by Σ. Ιντζές | #

 Μενεξεδί απόγευμα

    Πέφτει από ψηλά μια ψυχρή σιωπή
στη μενεξεδένια καθημερινότητα του απογεύματος
Ανείπωτη νοσταλγία!

    Παραμορφώνονται  οι τοίχοι του σπιτιού μου
Τα φώτα γουργουρίζουν σαν τις γάτες
    Η νυσταγμένη γειτονιά
γνέφει  στα κουδούνια.

Ο άνεμος έχει πόδια γυμνά.

    Σωπαίνει το απόγευμα
και σέρνεται, ληθαργικά.

Ανείπωτη νοσταλγία!

Με βλέμμα λοξό με παρατηρεί η ειρωνεία.


μετάφραση: Στάθης Ιντζές




 ***

Tarde violeta

  Cae de bruces un silencio frío
en el ocio violeta de la tarde.
¡Perplejas añoranzas!

  Se tuercen las paredes de mi estancia.
Ronronean las luces como gatos.
  El caserío soñoliento
engrisa las campanas.

  El viento tiene los pies desnudos.

  Se ensordece la tarde
arrastrándose, lentamente.

  ¡Perplejas añoranzas!

De reojo me miran los sarcasmos.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου