Βασιλέια Παπασταματίου: η Αργεντίνα ποιήτρια με τις ελληνικές ρίζες (βιογραφικό και ποιήματα), μετάφραση: Στάθης Ιντζές

Για την ποιήτρια

Η Βasilia Papastamatíu (Βασιλεία Παπασταματίου) είναι ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος, εκδότης και μεταφράστρια. Γεννήθηκε το 1940 στο Μπουένος Άιρες από Έλληνες γονείς που μετανάστευσαν στην Αργεντινή την δεκαετία του '30. Οι ελληνικές αυτές ρίζες υπήρξαν καθοριστικές για την παιδική της ηλικία. Η πρώτη της γλώσσα ήταν η ελληνική. Τα ερεθίσματά της ήταν παραμύθια που της έστελναν συγγεννείς από την Ελλάδα και οι αφηγήσεις του θείου της για την αρχαιοελληνική ιστορία και την ελληνική μυθολογία. Καθώς μεγάλωνε θα ανακάλυπτε την γοητεία της ποιοτικής σύγχρονης ελληνικής ποίησης καθώς και της αρχαιοελληνικής γραμματείας.

Το 1966 στην προσπάθεια της να συνδεθεί με την διανόηση της εποχής, μετακομίζει στο Παρίσι όπου ως το 1969 θα αναπτύξει φιλικούς δεσμούς με τον Χούλιο Κορτάσαρ και άλλους μεγάλους Λατινοαμερικάνους συγγραφείς.

Κυκλοφόρησε επτά ποιητικές συλλογές:

El pensamiento común, 1966 

Qué ensueños los envuelven, 1984 

Paisaje habitual, 1986 

Allí donde, l996 

Dónde estábamos entonces, 1998 

Espectáculo privado, 2003 

Cuando ya el paisaje es otro, 2008 

***

 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Διαρκής εισβολή

τα χέρια σταυρωμένα για πολύ καιρό,

μας ψαύουν τα φτερά, μας δέρνει ο άνεμος,

εξαφανίζουν τα ίχνη μας

προσπερνούν  τις άκαμπτες φιγούρες μας

κι απομακρύνονται

                           δίχως μια λέξη προηγουμένως ούτ’ ένα σωτήρα μορφασμό

μελαγχολικά μας εξωθούν

στην αέναη φυγή των πτηνών της καταιγίδας

                             δίχως να μας αναγνωρίζουν, δίχως να θέλουν να μας βλέπουν στην αυταπάτη τους

 ***

 2

όσοι έχασαν την πίστη τους δεν μπορούν να ελπίζουν

φεύγουν, δίχως υπομονή

αφηνιάζουν από ένστικτο

κυνηγημένοι από τη συνείδησή τους

δεν ξέρουν προς τα πού να πάνε ούτε σε ποιόν να στραφούν δεν έχουν ονόματα

που να θυμούνται ούτε αξίες να υπερασπιστούν

αρχίζουν να αμφιταλαντεύονται και μαραζώνουν

παραιτημένοι στην σιωπή

στη βεβαιότητα της ολικής τους καταστροφής

Μετάφραση: Στάθης Ιντζές

 --------------------------------------------------------------------------------------------

 

Continuas invasiones, continuas improvisaciones

Cruzados de brazos demasiado tiempo,

nos rozan las alas, nos bate el viento,

borran nuestras huellas

evitan nuestras tiesas figuras

y se alejan

                    sin una palabra previa ni un gesto salvador

penosamente impulsados

en su marcha indetenible de pájaros de tormenta

                     sin reconocernos, sin querer vernos en su alucinación

***

2

Los que perdieron la fe no pueden esperar
se marchan, impacientes
huyendo por instinto
perseguidos por su conciencia

no saben a dónde ir ni a quién reclamar no tienen nombres

que invocar ni símbolos que defender
empiezan a dudar y languidecen
resignados al silencio
a la certeza de su completa destrucción