Juan Gelman, Δεν υπάρχει ποίηση να μην εχθρεύεται τον καπιταλισμό
μπορεί να ξεραθεί μα να σκληρύνει όχι
διότι είναι φτωχή για οτιδήποτε άλλο
εκτός απ’ το να συμβάλλει στον δημόσιο πλούτο
μπορεί νά ’ναι ο τρόπος της να διαμαρτύρεται να
μένει πετσί και κόκαλο αφού πια υπάρχει πείνα
κίτρινη από τη δίψα και οδυνηρή
από πόνο καθαρό που υπάρχει μπορεί και να είναι απλώς
μι’ αλλαγή κι ανοίγει τα δρομάκια του παραληρήματος και τα κτήνη
τραγουδούν ακαταλήπτως ζωντανά από
μανία ζήλου χωρίς στον ήλιο μοίρα μπορεί
να είναι επίσης ότι αρνείται τον εαυτό της σαν άλλος ένας
ακόμα τρόπος να νικάς τον θάνατο
έτσι όπως τη βλέπεις να θρηνεί στα ξαγρυπνίσματα
ποιητές του σήμερα
ποιητές των δικών μας καιρών
μάς χώρισαν από το ποίμνιο και δεν ξέρω τί θα γίνει μ’ εμάς
συντηρητικούς κομμουνιστές απολίτικους όταν
συμβεί αυτό που θα συμβεί μα
δεν υπάρχει ποίηση να μην εχθρεύεται τον καπιταλισμό
1964
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
μένει πετσί και κόκαλο αφού πια υπάρχει πείνα
κίτρινη από τη δίψα και οδυνηρή
από πόνο καθαρό που υπάρχει μπορεί και να είναι απλώς
μι’ αλλαγή κι ανοίγει τα δρομάκια του παραληρήματος και τα κτήνη
τραγουδούν ακαταλήπτως ζωντανά από
μανία ζήλου χωρίς στον ήλιο μοίρα μπορεί
να είναι επίσης ότι αρνείται τον εαυτό της σαν άλλος ένας
ακόμα τρόπος να νικάς τον θάνατο
έτσι όπως τη βλέπεις να θρηνεί στα ξαγρυπνίσματα
ποιητές του σήμερα
ποιητές των δικών μας καιρών
μάς χώρισαν από το ποίμνιο και δεν ξέρω τί θα γίνει μ’ εμάς
συντηρητικούς κομμουνιστές απολίτικους όταν
συμβεί αυτό που θα συμβεί μα
δεν υπάρχει ποίηση να μην εχθρεύεται τον καπιταλισμό
1964
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου