Μπορείς να ενώσεις τα χέρια
Ο ΚΟΣΜΟΣ λέει:
Σκόνη,
Αστρικός,
Ταφικός,
και παραμένει ήρεμος,
χαρούμενος,
ικανοποιημένος.
Αλλά άκουσε αυτόν τον γρύλο
εκείνη τη νυχτερινή δροσοσταλίδα,
της ξέφρενης ζωής.
Τώρα είναι που τραγουδά.
Τώρα
και όχι αύριο.
Ακριβώς τώρα.
Εδώ.
Πλάι μας…
σαν να μην μπορούσε να τραγουδήσει σε άλλο μέρος.
Καταλαβαίνεις;
Ούτε εγώ.
Εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Παρά μόνο ότι τα χέρια σου είναι ένα καθαρό θαύμα.
Ένα σκόνταμμα,
μια λήθη,
και ίσως να ήσουν μύγα,
μαρούλι,
κροκόδειλος.
Και μετά…
εκείνο το άστρο.
Μην ρωτάς,
Μυστήριο!
Η σιωπή.
Τα μαλλιά σου.
Και ο πυρετός,
η συγκατάθεση
ολόκληρου του σύμπαντος,
για να πραγματώσει τους ιστούς του,
εκείνη η τσουκνίδα,
εκείνη η πέτρα.
Μπορείς να ενώσεις τα χέρια.
Κόψε τις κοτσίδες σου.
Εγώ θα κάνω στο μεταξύ τρεις τούμπες.
μετάφραση: Στάθης Ιντζές
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου