Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013


Osvaldo Picardo, Ο αγνοών

Δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ,στ' αλήθεια,
γιατί ζήσαμε. Δεν αρκούν οι λέξεις.

Πάνω από την ίδια θάλασσα στυλώνεται ο ήλιος.
Μπροστά στην ίδια θάλασσα
ένα μεσημέρι, κάποιος στέκεται στην ακτή
και αγναντεύει. Μονάχα αυτό και τίποτα δεν λέει. Τι περιμένει να δει;
Να αγναντεύεις δεν είναι να βλέπεις μόνο αυτό που φαίνεται,
ούτε καν αυτό που υπάρχει. Τα κύματα μιλούν για επιστροφές
από καιρό λησμονημένες,
πολλές φορές δίχως κανείς να έχει φύγει.

Ένας γλάρος και μια αχτίδα φωτός μοιάζουν
να είναι το κέντρο του σύμπαντος. Γύρω τους
το περίγραμμα της άγνοιάς σου
είναι σαν τον ψαρά και το καλάμι του,
μια υπέρμετρα αργή αιωνιότητα.

Υπήρξανε φορές που πίστεψες
πως έχεις γεννηθεί για κάποιο λόγο. Ήταν αυτή
η πίστη που σε εξώθησε σε οριστικές αποφάσεις.
Αλλά ό,τι απέμεινε το όρισε

ένα αγνό ένστικτο ευτυχίας
που ανέκυψε για να κυριαρχήσει.

μετάφραση: Στάθης Ιντζές

 ---------

El ignorante

 

Nunca sabremos realmente por qué
hemos vivido. No alcanzan las palabras.

Sobre el mismo mar se levanta el sol.
Ante el mismo mar
un mediodía, alguien se para en la costa
y mira. Sólo eso y nada dice. ¿Qué espera ver?
Mirar no es ver sólo esto que se muestra,
ni siquiera lo que existe. Las olas hablan
de regresos largamente olvidados,
a veces sin que nadie haya partido.

Una gaviota y un poste de luz parecen
ser el centro del universo. A su alrededor
la circunferencia de tu ignorancia
es como ese pescador y su caña,
una eternidad demasiado larga.

Hubo muchas veces en que creíste
haber nacido para algo. Fue esa fe
la que te empujó a decisiones definitivas.
Pero el resto lo decidió

un puro instinto de felicidad
acontecido para ser superado.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου