Αλεχάντρο Νικότρα, Ποιητική τέχνη, μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Alejandro Nicotra, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

1.      ΚΑΨΟΥΛΑ

Τέρατα και πεταλούδες

του λαμπτήρα:

ίσκιοι στο ασβεστωμένο δωμάτιο.

Αυτό είναι η ποίηση

η μοίρα της.

(Η πραγματικότητά της, η ανυπαρξία της.)

Ανώνυμα σημεία, πάνω στο έρημο χαρτί·

πάνω στην ξάγρυπνη νύχτα.

2.      ΝΥΧΤΑ

Λέω το κορμί σου με τα χέρια

       σάμπως χαμηλόφωνα

σαν εκείνον που ονειρεύεται μες στη σαρκική του νύχτα

μια σελήνη χειροπιαστή:

          και υψώνεται

               ποίηση της αφής

στον χώρο των σφαλισμένων ματιών,

από το άμορφο σκοτάδι

–βουκολικό ειδύλλιο, ύμνο, επιθαλάμιο–

στο καθαρό είδωλό τους.

3.      ΕΙΚΟΝΑ

Είσαι σαν την ποίηση

που ποτέ δεν θα γράψω. Άφατη,

σ’ έντυσα ωστόσο με λέξεις ίσες με τη νύχτα,

πέρασα στο χέρι σου δαχτυλίδι αποχαιρετισμού.

Αλλά είναι γυμνή έτσι όπως με ακολουθείς.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής