Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

 

Lêdo Ivo, Soneto da porta

Quem bate à minha porta não me busca.
Procura sempre aquele que não sou
e, vulto imóvel atrás de qualquer muro,
é meu sósia ou meu clone, em mim oculto.

Que saiba quem me busca e não me encontra:
sou aquele que está além de mim,
sombra que bebe o sol, angra e laguna
unidos na quimera do horizonte.

Sempre andei me buscando e não me achei:
E ao pôr-do-sol, enquanto espero a vinda
da luz perdida de uma estrela morta,

sinto saudades do que nunca fui,
do que deixei de ser, do que sonhei
e se escondeu de mim atrás da porta
--------------------------------------------------

Λέντου Ίβου, Σονέτο της πόρτας

Αυτός που χτυπά την πόρτα μου δεν γυρεύει εμένα.
Ψάχνει εκείνον πάντα που δεν είμαι
μάζα ακίνητη πίσω από κάθε τοίχο είμαι,
σωσίας ή κλώνος μου, μέσα μου κρυμμένος.

Να ξέρω ποιος με ψάχνει και δεν με βρίσκει:
είμαι εκείνος που βρίσκεται μακρία από τον εαυτό του,
ίσκιος που πίνει ή ήλιος,
λίμνη είμαι ή λιμάνι
στην χίμαιρα του ορίζοντα.

Βάδισα ψάχνοντας να με βρω και ποτέ δεν με βρήκα:
και το σούρουπο, σαν καρτερώ
το χαμένο φως ενός νεκρού αστέρα

νιώθω νοσταλγία γι' αυτό που ποτέ δεν ήμουν,
αυτό που έπαψα να είμαι, αυτό που ήχησε
και κρύφτηκε μέσα μου πίσω από εκείνη την πόρτα.

μετάφραση: Στάθης Ιντζές

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου